Na een aantal maanden in Duitsland te hebben gewoond besloot ik om mijn zus, die al met haar kinderen in Nederland woonde, te bezoeken. Ik reisde met de trein naar Limburg en na een paar dagen bij mijn zus te zijn geweest, besefte ik me dat er nog iemand in Nederland woonde die ik al kende. Sinds 2010, nog voordat de oorlog in mijn thuisland begon, sprak ik via internet met iemand, waarvan ik toen nog niet kon weten dat dat nu mijn man is. Ik besloot om hem in Enkhuizen te bezoeken en na een lange treinrit (waarbij ik nog even bij een overstap op Schiphol verdwaalde) kwam ik met anderhalf uur vertraging en een lege telefoon aan in Enkhuizen, maar hij had op mij gewacht en stond op het station.
Sinds dat weekend is er geen maand voorbij gegaan dat ik niet naar Enkhuizen ging, of dat hij naar mij in Duitsland kwam, en na 4 jaar konden we eindelijk echt samenwonen. Mijn reis begon in 2014 met als doel om asiel in een veilig land te kunnen krijgen, maar eindigde in 2019 met liefde en een huwelijk in een stad waarvan ik als kind al droomde.